Kupno rasowego psa większość osób traktuje bardzo poważnie. Zwłaszcza dlatego, że jest to niemały wydatek. Stąd też rasowy pies często jest czymś więcej niż tylko kompanem swojego właściciela. Drogi pies, tak samo jak drogi drogie auto potwierdza status majątkowy swojego właściciela.
Poza tym liczy się również cel, który przyświeca przyszłemu właścicielowi. Jeżeli szukasz najlepszego psa (zobacz
legowisko kanapa dla psa sklep e-hunter.pl) - stróża do wolno stojącego domu, pies Tibetan Mastiff doskonale spełni swoje zadanie. Są to psy raczej mało znane w Polsce, mają jednak swoich zwolenników. Mastify są z chęcią hodowane przez osoby, które mieszkają poza centrum miasta, gdyż są to duże, dosyć włochate zwierzęta, które raczej należy trzymać na świeżym powietrzu. W końcu są to psy zaliczane do grupy molosów w typie górskim i ich pierwotnym przeznaczeniem było zwłaszcza strzeżenie domu i zaganianie
zwierząt gospodarskich.
Jak wskazuje nazwa, rasa pochodzi z centralnej Azji, choć nie wiadomo do końca, czy konkretnie z Tybetu.Tybetany zostały sprowadzone do Europy w drugiej połowie XIX wieku, gdy na ojczystych obszarach były zagrożone wyginięciem. Rasa przetrwała dzięki Brytyjczykom, którzy jako pierwsi rozchodowali Mastify.
Dodał: lgrvv
Na podstawie danych z: http://www.flickr.com
Dziś to bardzo cenna rasa hodowlana. Żywy charakter, raczej ciche usposobienie, jednak bardzo posesywny – oto typowy mastif tybetański Szczenięta gdy są młode są bardzo uparte. kupujący powinien zatem uzbroić się w cierpliwość i przetrzymać trudny okres. Bardzo znacząca sprawa to odpowiednie wychowanie psa. Mastify nie wymagają jednak profesjonalnej tresury. Z wiekiem same wiedzą, jak się zachować w określonej sytuacji. Są raczej opanowane i rozważne. Aczkolwiek, gdy Mastify są na swoim terenie mogą być agresywne w relacji do obcych. Są one bardzo wrażliwe na tym punkcie. Osobniki żyjące na terenie Azji były wychowywane na stróżów gospodarstwa domowego. Ich zadaniem było donośne reagowanie na niebezpieczeństwo. Taki sposób bycia wynikał ze swoistych warunków geograficznych, a także społecznych. Osady w Tybecie były raczej słabo zaludnione, zaś poszczególne domostwa w dużej mierze daleko od siebie.